Dit trio van zanger-gitarist Moussa Koita die afkomstig is uit Burkina Faso, de Franse harmonicaman-met-jarenlange-ervaring Vincent Bucher en percussionist Emile Bayenda -met Congolese roots-, zag het levenslicht zo’n vijf jaar geleden en is met deze plaat aan zijn debuut toe. Dat debuut werd voorafgegaan door heel veel optredens samen, in zoverre zelfs dat de naam “Soba” -wat “groot huis betekent- vandaag een bekende naam is in Frankrijk.

Als ik het etiket “blues” gebruik, is het eigenlijk omdat ik helemaal niet wil dat de muziek van het trio als “afro blues” omschreven zou worden: dat is in mijn ogen een iets te nadrukkelijke tautologie. De Blues is namelijk per definitie Afrikaans van origine. De kruisvorm tussen de blues die wij kennen en de muziek uit de Mandingo-regio in West-Afrika kan wonderwel werken, zoals onder meer Ali Farka Touré en Ry Cooder in het verleden al bewezen en ook bij deze drie heren werkt de formule uitstekend. Natuurlijk: door de wol geverfde muzikanten als zij, vinden elkaar sowieso altijd en verpakken hun gelijkstemmigheid in heel fijne klanken, ritmes en melodieën.

Nu eens hoor je dat in onbetwistbaar Afrikaans klinkende gitaarpartijen, zoals in “Faso Den”, waarin ook de knappe percussie opvalt, dan weer, zoals in “Deme” is het de lichtjes schurende stem van Moussa Koita die opvalt, terwijl in “Horonke” Vincent Bucher uitpakt met een erg straffe solo. Al met al is dit een bijzonder aangename kennismaking met een trio dat bijzonder fraai samenspeelt en je een kleine drie kwartier lang moeiteloos weet te boeien. Platen als deze, kan je alleen maar hartelijk verwelkomen, denk ik.

(Dani Heyvaert)